Επέλεξα να κάνω ένα Σαββατοκύριακο στην Άρτα μόνο και μόνο για να δώ ακόμα μια φορά έναν φίλο δικό μας και παλιό μέλος αυτής της Λέσχης "Kalata" τον Θοδωρή.
Ξεκίνησα απο την Αθήνα την 30/11/2013 και ώρα 20:00 με το αυτοκίνητό μου (αφού είχα εις γνώση μου οτι ο καιρός σε όλη τη διαδρομή θα είναι πολύ άσχημος) με αυτή την διαδρομή
Αθήνα Κόρινθος Ρίο Μεσολόγγι Αγρίνιο Αμφιλοχία Άρτα
Απο την Κόρινθο και μετά είχαμε άσχημο καιρό και δρόμους άρα η ταχύτητα μας ηταν πολύ χαμηλή... φτάνοντας στο Ρίο και διασχίζοντας την γέφυρα (οτι ειχε ανοίξει απο το απαγορευτικό που είχε όλη την ημέρα, αλλά και πάλι με το ζόρι περάσαμε) φτάνω στο σταθμό διοδίων και ΕΚΠΛΗΚΤΟΣ πληρώνω το αστρονομικό ποσό των 13,20 .... (εβγαζα καπνούς απο τα νεύρα μου)
μετά απο τη γέφυρα σταμάτησα να δώ πόσο αέριο είχε καταναλώσει το αυτοκίνητό μου... ΜΟΝΟ 11 ευρώ στο 200km ακριβώς... (και για διόδια έδωσα 13,20) γγγκκκρρρρρ...
κατα της 00:20 φτάσαμε στην πόλη της Άρτας... τα παιδιά μας περίμεναν... ενα ζεστό μπάνιο και 2 κουβέντες ήταν το Σαββατόβραδο...
Την 1/12/2013 και ημέρα Κυριακή ξεκινήσαμε να παμε να δούμε το νησάκι της Κορωνησίας όπου βρίσκετε 10 χιλιόμετρα απο την πόλη της Άρτας ανάμεσα απο τη Λιμνοθάλασσα Λογαρού και του Αμβρακικού Κόλπου...
η αλήθεια είναι πώς δεν ξέρω αν εκεί έχει μόνιμους κατοίκους ή αν ηταν μόνο οι ψαροταβέρνες και ένα περίπτερο όπως είδα...
ο μακρής αλλά στενός και τεχνητός δρόμος που ενώνει αυτό το μικρό νησάκι με την Άρτα
μετά ακολουθήσαμε τη διαδρομή για ένα μικρό χωριό λίγο έξω απο την Άρτα (το Χωριό της Μάρθας) οι Κιρκιζάτες όπου αποτελείται απο λίγους μόνιμους κατοίκους έχει και ένα μικρό εκκλησάκι
τον Άγιο Νικόλαο 
Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου χτίστηκε στα τέλη του 13ου αι. και υπήρξε μετόχι της Παναγίας της Ροδιάς, που είναι χτισμένη στις όχθες της ομώνυμης λιμνοθάλασσας. Ο ναός, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο, καταλήγει ανατολικά σε τρίπλευρη κόγχη.
ακολούθησε μία μικρή βόλτα μέσα στην πόλη της Άρτας όπου επισκεφθήκαμε τη Βυζαντινή εκκλησία της
Αγίας Θεοδώρας
Η Βυζαντινή Εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας πολιούχου. Παλαιότερα αποτελούσε καθολικό μονής, που ιδρύθηκε το 13ο αι. από τη Θεοδώρα και ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Μετά το θάνατο του συζύγου της, Μιχαήλ Β' Δούκα, η Αγία Θεοδώρα μόνασε εδώ ώς το τέλος της ζωής της. Ο ναός, τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με νάρθηκα και εξωνάρθηκα, καταλήγει ανατολικά σε τρεις τρίπλευρες κόγχες. Στο εσωτερικό του διατηρείται αξιόλογη γλυπτή και γραπτή διακόσμηση - ξεχωρίζουν τα κορινθιάζοντα κιονόκρανα στις κολόνες των κλιτών - και φυλάσσεται η λάρνακα της Αγίας.
πιο δίπλα η Βυζαντινή εκκλησία της
Παναγίας Παρηγορήτισσας
Η Βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας Παρηγορήτισσας αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο οκταγωνικός σταυροειδής ναός, αριστούργημα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, χτίστηκε στα τέλη του 13ου αι. από το δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρο Κομνηνό Δούκα, τη σύζυγό του, Άννα Παλαιολογίνα, και το γιο τους Θωμά. Παλαιότερα αποτελούσε καθολικό μονής, από την οποία σώζονται κελιά και η τράπεζα (εστιατόριο), όπου στεγάζεται η Αρχαιολογική Συλλογή της πόλης. Ιδιαίτερα αξιόλογα είναι τα αρχιτεκτονικά μέλη, ο πλούσιος γλυπτός διάκοσμος, το ψηφιδωτό του Παντοκράτορα στον τρούλο του ναού, καθώς και οι σωζόμενες τοιχογραφίες 16ου και 17ου αιώνα
στης μέρες μας ανοίγει μόνο την Μ.Παρασκευή για το προσκύνημα των Χριστιανών.
στη συνέχεια της βόλτας δεν μπορούσαμε να μην περάσουμε απο τον
Άγιο Γεώργιο 
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου χτισμένη το 1777 Σώζονται τοιχογραφίες 18ου αιώνα
μια βόλτα και έξω απο
το Κάστρο της πόλης
Το Κάστρο πάνω στα τείχη της αρχαίας Aμβρακίας. Η αρχική βυζαντινή οχύρωση των μέσων του 13ου αι. (επί Μιχαήλ Β' Αγγέλου) επισκευάστηκε από το Νικηφόρο Β' Ορσίνι στα μέσα του 14ου αι. και ενισχύθηκε το 18ο αι., επί Τουρκοκρατίας. Στο χώρο του κάστρου λειτουργούσαν επί μακρόν φυλακές - μεταξύ άλλων, εδώ φυλακίστηκε από τους Τούρκους ο Μακρυγιάννης μαζί με συναγωνιστές του κατά την Επανάσταση του 1821. Κοντά στην είσοδο του κάστρου βρίσκεται το υπαίθριο δημοτικό θέατρο της πόλης.
Η ώρα περνούσε... το απόγευμα της Κυριακής θα ηταν πολύ μικρό και κουραστικό για εμάς μιας και θέλαμε να ανέβουμε στο
Μνημείο του Πέτα... και έτσι έγινε...
Η μάχη του Πέτα πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1822 ανάμεσα στους Έλληνες του Μπότσαρη και του Μαυροκορδάτου εναντίον των Τούρκων του στρατηγού Ρεσίτ πασάς Κιουταχής, στο Πέτα στην Άρτα.
απο αυτό το 24ωρο στην Άρτα δεν θα μπορούσε να έλειπε και
το γεφύρι της Άρτας και με πολύ πιεσμένο τον χρόνο κάναμε και μία στάση εκεί...
ας βάλουμε και και λίγο κάτι απο εμάς...
ποταμός Άραχθος (φωτό πάνω απο το Γεφύρι της Άρτας) 
περίπου στης 19:00 ξεκινήσαμε για τον δρόμο της επιστροφής με πολύ πολύ άσχημο καιρό ως και την μη ορατότητα στα 10 μέτρα απο την πολύ δυνατή βροχόπτωση...
Να ευχαριστήσω πολύ τον φίλο μου Θοδωρή και τη φίλη μας Μάρθα για αυτό το αξέχαστο 24ωρο που μας χάρισαν και αφιέρωσαν τον χρόνο τους για εμάς...
Ευχαριστώ τον φίλο μου που πραγματικά μετά απο το πολύ άσχημο ατύχημα που είχε με την μοτοσικλέτα του πριν απο περίπου 2 χρόνια είναι ΟΡΘΙΟΣ (ενα χειρουργείο ακόμα Θόδωρα) και έχει γυρίσει μόνιμα πια στον τόπο που μεγάλωσε...
Να'σαι ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΣ
Ευχαριστώ...
